ณ จังหวัดภูเก็ต การที่ผมมาที่ภูเก็ตก็เพราะ เป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์ อันลึกซึงร่วมถึงสถาปัตยกรรม ชิโนโปตุกีส “ชิโนโปตุกีส เป็น สถาปัตยกรรมที่มีการผสมผสานเอาความเป็นตะวันตกและตัวออกร่วมเข้าไว้ด้วยกัน” ถ้าใครได้มาคงจะได้เห็นตึกเก่าๆมากมาย ถูกสร้างขึ้นมาในปี 2446 คนแถวนั้นเป็นกันเองมากเลยครับ ผมไม่เคยเจอบรรยากาศที่เป็นกันเองขนาดนี้เลย เเน่นอนครับว่าถ้าเราได้ไปพักผ่อนย่อนใจเราก็ต้องพบปะผู้คนระเเวกนั้น หรือเเม้เเต่นักท่องเที่ยวด้วยกัน ใช้เเล้วผมเจอนักท่องเที่ยวคนหนึ่ง ผมเลยเข้าไปถามว่า คิดยังไงถึงมาเที่ยวที่นี้หรอครับ เขาตอบกลับมาว่า เเล้วคุณละคิดอย่างไร ฉันเชื่อว่า คุณก็คงคิดเหมือนฉัน ใช้ไหม ? ผมตอบกลับไปว่า ผมชอบเสน่ห์เมื่องเก่า เเล้ว เธอก็ตอบว่า ใช้ฉันก็ชอบ ทุกคนล้วนมาที่นี้ เพราะหลงเสน่ห์ ของมันทั้งนั้น นี้เเหละเหตุผล หลังจากผมเเลกเปลี่ยนข้อมูล กันได้สักพักผมเเละนักท่องเที่ยวที่ผมไม่รู้จักชื่อ ก็เเยกย้ายกันออกไปเที่ยวตามประสาของเส้นทางที่เลือกกัน
ผมว่าที่นี้ ถ้าใครได้มาหรับรองว่า ไม่ผิดหวังเเน่นอน เเละหาจุดถ่ายรูปได้ทุกมุมเลยละครับ เพราะเสน่ห์ของมันคือเมื่องเก่า “เเค่ทุกการก้าวเท้าของเรานั้นก็สามารถเป็นภาพที่สวยงามได้ ” ช่วงเวลานี้ผมก็ใช้เวลาในการเดินชื่นชมบรรยากาศ เเถวนี้ไปเรือยๆ ดืมด่ำกับการใช้ชีวิตของคนที่นี้ ระหว่างเดินไปเรือยๆผมก็จะมักที่จะถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก เพราะที่นี้มีความสวยเป็นที่น่าจดจำ ตึกรามบ้านช่อง ของที่นี้เป็นที่เเปลกตาอย่างมาก สำหรับ คนกรุงแบบผม
เพราะที่นั้น เหมือนย้อนเวลากลับไปเลย การตเเต่งของสถาปัตยกรรมที่นี้ มักจะเป็นเอกลักษณ์มาก โดยส่วนมากเเล้ว ที่ผมเดินๆไป แบบไม่มีจุดหมาย มักจะเจอบ้านเเละการตกเเต่งด้วยกระเบื้องเก่า หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า กระเบื้องลายโบราณ
สส่วนมากเท่าที่ผมสังเกตุเห็นเข้าใช้กระเบื้องลายโบราณ เป็นเนื้อซีเม้นต์ เเต่ด้วยเนื้อซีเม้นต์ เป็นเนื้อที่เปรอะเปื้อนง่าย เเละทำความสะอาดยาก เเต่ผมก็พึ่งมาทราบว่าที่หลังว่า คนที่เลือกกระเบื้องเนื้อแบบนี้ มักจะชอบความคลาสสิคในตัวของมัน ยิ่งนานยิ่งคลาสสิค คนที่ชอบเเนวเนื้อกระเบื้องแบบนี้มักจะใช้เนื้อแบบนี้ กัน ถ้าถามว่าผมรู้ได้ไง เพือนผมก็ใช้กระเบื้องลายโบราณเนื้อซีเม้นต์นี้เเหละครับ
กองทัพต้องเดินด้วยท้องใช้ไหมละครับ หลังจากเดินมานานเสฟบรรยากาศเมื่องเก่า เเต่ตอนนี้เราต้องเปลี่ยนมาเสพความอร่อยเเทนเเล้วละครับ เพราะตอนนี้หิวมาก ผมร้านนี้ครั้งเเรกไม่รู้จะสั่งอะไรที่มันขึ้นชื่อ เเต่ต้องรีบสั่งเพราะหิวมากเลยจัด ห้อยจ้อ ไป 5ลูก วาลาเปาหมูเเดงอีก เเละ โจ็กหมู ต้องขอโทษนะครับไม่ได้ถ่ายรูปมาฝากเลย พอออาหารถึงโต็ะเลยจัดเรียบอาวุธ เหมือนกับไม่ได้กินมาหลายสิบปีเลย ผมใช้เวลาอยู่ประมาณ 15 นาทีในการกิน เเต่ระหว่างรอให้อาหารมันย่อยนั้น ผมก็คิดได้ว่า
การที่เรามาที่ มันอาจเป็นพรมลิขิตร ที่จะทำให้เรานั้น มีเเรง มีพลังที่จะกลับไปสู้ กับชีวิตอีกครั้งหลังจบทริปชิลๆแบบนี้ การที่ผมมาภูเก็ต ผมคิดเพียงว่า เราเเค่มาเที่ยว แปปเดียวก็กลับ เเต่ระหว่างนั้น ทำให้ผมเจอผู้คนที่ รักการตกเเต่งใน Lifestyle เหมือนๆกัน เเลกเปลี่ยนพูดคุย ทำให้ผมเจออะไรที่เเปลกใหม่มากสำหรับผม ผมลองนึกย้อนดูว่า วันนี้ผมเจออะไรมาบาง เเล้วเราประทับใจอะไรบาง ผมตอบกลับตัวเองว่า ใช้ผมประทับใจสถาปัตยกรรมของที่นี้มาก ไม่ว่าจะเป็นการตกเเต่งสถานที่ ด้วยกระเบื้องลายโบราณ เนื้อซีเมนต์ ที่มีความสสิค เป็นต้น ใช้สิ่งเหล่านี้จะไม่ลืมในสมองผมเลย